Şiir Küresi

ŞİİR KÜRESİ

            Başlarken

            Daha anam körpe bir gelinken beni de leylekler getirdi şu ölümü dünyaya. Yıl: 1967, 26 Aralık Salı, Sümbül Köy. Adımı koydular Murat Can Plevne. Beni dünyaya leyleklerin getirmediğini öğrendiğimde, etrafı kafesle çevrili dünyamda Sümbül Köyde vakit okul çağıydı.  Köyden kasabaya git gel derken yüksek öğrenim için Ankara… Benim için büyük şehir, bir dönüm noktası, bir uyanış, bir diriliş. Kısaca çocuksu rüyalarımdan uyandığım, gerçeklerle yüzleştiğim yer. Şimdilerde ise bir konar göçerim. Resim yaparım, şiir yazarım. Ressam, ozan olmak için değil, şair olmak için değil. Yaşamın içine sanatı sokarak hayatı daha da güzel yapmak için.  

            Şimdiye kadar sevgililerimden başka hiç kimseye okumadım, göstermedim şiirlerimi. Artık vakti geldi ise siz şiir severlere açıyorum. Şiirlerimi yazarken kimseye beğendirmek gibi bir kaygım olmadı, bundan sonra da olmayacak. Ama, şiirlerimde kendinizden bir şeyler bulabilirseniz ne mutlu bana. Ben sadece içimden kopan yoğun duyguları şiir şeklinde dökmek, paylaşmak istedim o kadar.

                                                                                                                      Murat Can Plevne

Göksel Kürede Yolculuk

Bir karanlık boşluğa bıraktılar,

Yerde kar var beyaz, üste gök var kör kara,

"Bu gece gör." dediler bütün yıldızları,

"Ders al ki yönünü çizesin geleceğin",

Yıldızları gökte döndürdüler doğudan batıya,

Unutulmaz güzellikti o boşluk,

Hava hafiften serin, yıldızlara bürünmüşüm,

Cezveyi gördüm: Büyük Ayı, yavrusu Küçük Ayı,

Tam kuzeyde kutup yıldızı: Polaris,

Yunan mitolojisinden kahramanları saydılar sessizliğin içinden,

Pegasus uçan at,

Bir avcı vardı, diz çökmüş ve elinde yayı,

Arkasında köpeği Proykon ve küçüğü Sirius,

Menzilinde Boğa, boynuzunu uzatmış öfkeli,

Zeus'un çocukları yıldızların kaymasıyla aydınlandı,

Birbirlerine ısınmak için sarılmış gibiydiler,

Kutup yıldızının altında oturak takımyıldızı,

Habeşli prensesin ve O'nu deniz canavarından kurtaran,

Prensin platonik aşk öyküsü,

Derken bana göz kırptı: Çılgın Bakire,

Dans ediyordu Endülüs şarkılarıyla,

Başımda tacım: Yedi Kandilli Süreyya,

Terazi adalet dağıtıyordu sanırım o gece de,

Ejderha ortalığa kızıl alevini saçmıştı,

Aslında akrabaydılar ama uzak kalmışlardı birbirlerinden;

Akrep ve Yengeç,

Çoban Yıldızı soğuk ekim gecesinde doğudaydı,

Döndü, ilkbahar dönümünü aştı geldi yine ekim gecesine,

Alpheratz ayla kardeşti ışıl ışıldı o gece,

Arslan tam ortasına kurulmuştu göksel kürenin,

Kükrüyordu: "Göklerin de hâkimi benim.",

Dalmış gitmişken o büyüleyici yolculuğa,

"Artık vakit tamam." denilince uyandım ve anladım,

Şu koca evrende dünyaya hapsedilmiş bir küçük yaratıktım...

Hayal İçinde Hayal

Rutubet kokuyor küçük odam, köhne odam,

Loş bir ışık süzüyor penceremden,

Kulağım ocakta kaynayan çayın sesinde;

Dalmışım…

Bahar bahçesinde, cennetten bir köşe.

Çam kokusuyla doluyor ruhum.

Küçük bir dereden yansıyan güneş ışıl ışıl.

Gözlerim mavi gökler kadar sınırsız.

Hayal içinde hayale dalmışım ki uyandım;

Çaresizim…   

Ağın İçinde

Üstümüzde bir ağ vardı…

Altında ayrı bir dünyadaydık çelişkide.

Dışarıya çıkınca uzaktaydı tan…

Ve o ağın altında gözlerden uzak, gölgedeydik.

Dünya bize yabancıydı uzaktı…

Çelik kafesli çubuklarla gerilmişti ağımız,

Ağın altında bir araçtaydık.

Esince rüzgâr batıdan,

Sallanıyordu üzerimizdeki büyük örgü.

Ninni gibi geliyordu rüzgârın şarkısı,

Sanki bir sandalın içindeydik karada.

Gece soğuktu, yakıcıydı gündüz ve toz.

Ağımıza takılıyordu gündüz: Güneş, gece: Mehtap,

Işığı dalga dalga oynaşıyordu yüzümüzde.

Ve türkü söylüyordu Yusuf:

“Özlemine yandım hey…”

Yağmura Aşığım

Sağımda solumda iğde ağaçlarının karaltısı,

Gece karanlık, gökte ne ay var ne de tek bir yıldız.

Yolum karanlık,

Boşlukta yürüyorum sanki…

Uzun uzun zil sesleri,

Ardından tatlı bir gürültüyle tren geliyor.

Işıkları yağmur damlalarına can veriyor, renk veriyor…

Pencerelerden ellerini uzatan çocuklar yağmur topluyor,

Beni görenlerse yağmuru bırakıp sevinçle el sallıyor.

Ben de kolumu kaldırıyorum iradesizce ve ifadesizce.

Derken tren gelip geçiyor.

En son iki kedi gözünün yansıması havada asılı kalıyor.

Karşıdan insan karaltıları geliyor,

Selam verip geçiyorlar,

Ben de kolumu kaldırıyorum iradesizce ve ifadesizce.

Yeniden yolum ıssız ve sessiz.

Yağmurun dudaklarımı ıslattığını hissedince yüzümde bir tebessüm…

Toprak bir başka kokuyor, insanın içine işliyor,

Şakaklarıma inen yağmur tatlı bir sıcaklık veriyor,

Yağmur yılan gibi kıvrılarak iniyor, iliklerime kadar işliyor.

Sarmalıyor beni, artık sırılsıklam ıslağım.

Yağmur yere vurdukça neşeleniyorum,

O eşsiz ezgide sanki yürürken dans ediyorum,

Bedenimden öte ruhumla hissedip güzelliğine varıyorum.

Ben aslında yağmurla senin aşkını yaşıyorum.

Sevginin Tarihi

İnsanlık aşkla doğdu,

Sevgi yaşamla.

Sonradan çıktı kavga,

Sonradan çıktı kin,

Sonradan çıktı bütün çirkinlikler…

Kirlendi dünya ne acıdır ki doğasında sevgi olan insanla,

Sevgi için, barış için yaratılmış insanla.

Yeniden dönmek sevgiye,

Sevgiyi hâkim kılmak elimizde.

Düşmek Yunus’un peşine,

Yeniden kurmak sevgi dünyasını elimizde.

Yeniden aydınlansın dünyamız Yunus yolunda,

Yeniden gülsün tüm yüzler,

Bir olsun tüm kalpler,

Yunus yolunda,

Sevgi yolunda…

Sen Sevdiğimsin

Gözümde tek,

Gönlümde tek.

Sen sevdiğimsin…

Açsam aşım,

Susuzsam vaham.

İlacım, can suyumsun…

Ağlıyorsam sevincim,

Umutsuzsam umudum.

Sen sevdiğimsin…

Işığıma

Bir kış gecesi nasıl üşür sokakta yavru kedi,

Bir yalnızlık çemberinde nasıl bunalır insan…

Bazen düğümlenir hıçkırıklar, ağlamak çare değil…

O an unutulmak ister her gerçekten yana,

Çıkış yoktur o girdaptan çaresiz…

Zifiri karanlıktan bir ışık belirir, tek bir sicim.

Hıçkırıklar kesilip, dikkat kesilir o kaynağa,

Fışkırır içinde o ışığın parıltıları.

Bire bin katar ve uzanır ona doğru,

O bir güneş, mahkûmun yaşama dönüşüdür…

Umut yaşamın ilacıdır, sevgi ışıkta.

Bağlanmak, paylaşmak yeniden diriliştir.

Düğüm olur iki insan birbirine

Ve İskender bile çözemez o düğümü...

İçimdeki Çizgi

Bir çizgi var içimde,

Canka’nın eteğinden Hasatlı dağlarına,

Sümbül ovasından Ankara'ya.

Birincisi o kadar belirsiz,

O kadar karışık, o kadar namussuz, pislik…

İkincisi o kadar uzak,

O kadar sade, o kadar güzel.

İçimdeki bütün çizgilerin ucunda sen,

Arada özlem.

Süt Liman

Benim için ayrılık, rüzgârın şarkısı,

Deli rüzgâr esti esti, yetmedi,

Takıp ölüme sürükledi, yere vurdu, savurdu.

Güneşin yakıcı sıcağında terletti,

Yağmurun altında sırılsıklam ıslaktı,

Çamur deryasında batağa gömdü,

Kar yağdı üzerimi örttü…

Palangalara vurdu işkence çektirdi.

Nafile sökemedi, sökemez,

Silemedi, silemez,

Kalbimizdeki sevgiyi, birliğimizi…

Estikçe rüzgâr

Bedenim yıprandı, çöktü…

Ruhum ise sana koştu, adeta uçtu, sevgiyle genişledi,

Doldu taştı, koca bir çağlayan oldu.

Bekliyorum eli kulağındadır,

Bir volkan gibi patlayacaktır fırtına

Ve yeniden süt liman olacaktır dünyamız.

O dinginlikte mutluluktan ağlayarak sarılacaktır iki beden ve ruh.

Yakında, hem de çok yakında.

Bahar neşesinin tomurcukları açmadan önce,

Canka’nın tepesindeki karlar erimeden önce,

Diliçi’nden seller boşanmadan hemen önce,

Beden toprağa düşmeden önce…

Işığın Kaynağı

Zaman tel tel çözülüyor.

Bitmek bilmeyen örgüler,

Sonsuzluğa uzanan orman.

Ayrılık, hasret uzuyor,

Büyüyor bütün bedeni sararak,

Özlemin burukluğu içimi acıtıyor.

Kavuşma hayali umudu yeşertse de

Bir gece bitmiyor, bir gündüz,

Bir an geçmiyor ki bir saat…

Belirsizlik bir umman.

Keskin kılıç sırtında geçen yaşam,

Her an düşecekmiş gibi denge noktasında kollar açılmış,

Dalıp gitmeye kararsız beden,

Soğuk bir çelik gibi uyanık tutuyor.

Varlığın devamı umut…

Gözlerin altında halka halka,

Akıp giden zamanın izleri.

Hep bilinmeyen yaşam kaynağından,

Tükenen cevher.

Damardan çekilen kan sana doğru.

Eriyen ve eridikçe yok olan mum misali, yaşamın özü.

Yol karanlıkta kayboluyor, yok bir ışık, kör zifiri karanlık.

Çığlık çığlık üstüne…

Son bir gayret tırnaklarımı akıp giden bulutlara geçiriyorum,

Yalvarıyorum alıp gitsin beni de.

Yağmur olup indirsin,

Işığın kaynağı sevgiliye...

Dişinle Mühürlediğin Kitap

Hatırlar mısın?

Bir kitap hediye etmiştin bana,

Sağ köşesi dişlerinde mühürlenmiş,

İlk satırına “canım sevdiğime” diye yazılmış.

Sen yanımda olamasan da yanımda olmasını ne çok isterdim o kitabın,

Her cümlesini, kelimesinde ikimizi bulmak için.

Kitabı yaşayarak okumak için.

O kitap aşkın şiiriydi,

Sevgilin dile gelmiş haliydi,

Özlemin haykırışıydı,

Yaşamın ruhu, duygusuydu.

Senin bana duygularının özetiydi.

Sabır

Hani o güzel saçlarını kalemle toplardın,

Sana gelmeyince üzülüp, dudaklarını bükerdin,

Hep sorar dururdun tekrar tekrar: Sonumuz ne olacak?

Ben senden başkasıyla yapamam derdin,

Sana hep anlatmaya çalıştım,

Bizimkisi alnımıza yazılmış kader, birbirimiz için yaratılmışız.

İnanırsak, çabalarsak yarınlar bizim.

Sabır, sabır…

Her Anında Yanında Olmak

Seninle her anım, bana hatıra,

Gülüşün, bıçkın dişlerin, saçların…

Dokunmak isterdim,

Senin dokunduğun her şeye,

Bir lokma ekmeğe, yazdığın kaleme…

Bir kenarı yanmış hırkana.

Ülkenin bu yalnız, kendi başına bırakılmış uzak köşesinde.

Bana kalan bitmez anlardan süzülen anılar.

Ayrılığın umutsuz çırpınışı…

Yaşamak isterdim seninle yeni baştan

Kısa süren birlikteliğimizin her bir anını

Ne bir fazla, ne bir eksik,

Her şeyiyle baştan başa...

Sen Aşk mısın

Düşüncem yalnız sen misin,

Ki görmek seni rüyalarda,

Yaşamak tüm hayallerde.

Düğümlenir düğümlenir,

Sıkıntım sensizlik.

Sensizlik kör kuyu, karanlık yol.

Sen tüm güzelliklerim misin,

Ki sen güneşim misin,

Yoksa hapsedilmiş içindeki kor musun,

Bana anlarımı asır eden,

Ki an seni özletir.

Yokluğunu boşluk eden,

Ki sen aşk mısın?

Ruh İkizim

Ne zaman seni hayal etsem,

Hep nazlı nazlı gülüşünü hatırlarım.

Sen de beni düşünür müsün,

Beni hayal eder misin,

Ben ağladığım zaman sen de ağlar mısın?

Bazen düğümlenir sensizlik,

Bensizliği yaşar mısın?

Kahkaha atınca seni anımsarım,

Suçluluk duyarım hemen senden uzakta.

Sen de güler misin, ben gülerken…

Aklıma gelir beni azarlamaların,

Ve beni yola getirir o başlangıçta.

Bazen dalar mısın ikimizin dünyasına,

Hasretimi çeker misin yalnızken,

Ayrılık ateşi yakar mı yüreğini,

Ben uzakta çaresiz çırpınırken.

Beni sever misin,

Ben “seni seviyorum” diye haykırırken…

Kuş Misali

Bir kuş nasıl kanat çırpar göklerde,

Benim kalbim sana çarpar sevginle.

Yavrusunu nasıl besler özüyle,

Sevgimi büyütürüm özümle.

Nasıl uçar giderse uzaklara,

Aşkım büyür gider ayrılıklarda...

Hal Hatır

Halın ne dedim,

Yüzün ne dedim,

Sözün ne dedim

Kendine iyi bak ne olur.

Seni seviyorum.

Ve ağlamaya başladım gelecekten korkarak.

Ağlama bir tanem, çiğ tanem ağlama.

Sil ne olur gözlerinin yaşını.

Yaşanacak güzel günlerimiz var yarınlarda.

Her şey bitecek ve gülerek koşacağım sana.

Uzayıp giden ayrılık son bulacak ve birlikteliğimiz bir ömür.

Bölüşeceğiz yeniden yaşamı,

Umutlarımızı birbirine katarak...

Kavuşma

Yağmurun sesi bana sesini anımsattı,

Kasırga dişiliğini.

Yağmur akşam alacasından sabaha dek yağıyor,

Umudumsa yarına.

Yeryüzüne nasıl dökerse bulutlar yağmuru,

Saçlarını öyle dök üzerime.

Çiftçinin tarlasına nasıl bereket getirirse,

Kalbime öyle yağ.

Toprağa nasıl sızarsa yağmur,

Ruhumun derinliklerinde öyle sız.

Nasıl kucaklarsa dereler yağmur suyunu,

Beni öyle kucakla.

Nasıl süzülerek giderse denize,

Bana gel usulca süzülerek.

Engelleri nasıl önüne katıp aşarsa,

Engel tanımadan ak gel.

Denize nasıl kavuşursa ırmak,

Gel benim kollarıma.

Nasıl karışır giderse tatlı su, tuzlu suya,

Karışalım birbirimize.

Huzur bulalım enginliklerde,  

Rüzgârla dalgalanalım sahillerde,

Durak bulmasın yolculuğumuz,

Aşk okyanusunun açıklarında…

Her Zaman

O tatlı günlerimizden geriye

Sadece ve sadece kurumuş bir gül yaprağı ve anılar kalmış

Hayalin hâlâ gözümde, sen kalbimdesin

Seni hayal ederim seni her zaman…

Başkayım

Bugün başkayım

Ondan başka, senden başka, benden başka…

Yazdan başka, kıştan başka,

Aktan başka, karadan başka,

Özlemden başka, aşktan başka

Bugün bir başkayım

Ben: Senle ben;

Bambaşka…

Bugünü Yaşamak

Nisan yağmuru sonrasında pırıl pırıl bir güneş,

Mavi gök, pamuk helva bulutlar,

Altımda yemyeşil çimen…

Ruhum kuşlar kadar hür,

Çocuklar gibi taşkın,

Gençler gibi deli.

İçimde mavi gökyüzüyle çevrilmiş bir umut.

Tasasını çekmiyorum geleceğin,

Hiç düşünmüyorum bile geçmişi,

Bugünü yaşıyorum.

Ben bugün doğdum.

Gün bitene kadar yaşayıp güneşle yeniden doğacağım…

Yağmur

Bana yağmuru anlat,

Yağmuru anlat güzelim.

Gözlerinden süzülen ayrılık yaşlarına,

Karışan yağmuru anlat…

Doğanın Sevinçleri

Defterimin arasında kurumuş gül yaprağı

Kan damlacığım, kokun aşkım…

Nergis,

Beyaz gelinlik, kokun saflık…

Ve kadeh kaldırmışız seninle,

Öpüşen menekşe, sevişen iğde çiçekleri…

Doğanın sevinçleri, çocukları, kır çiçekleri…

Kasımpatı, papatya beyaz bulut,

Renk cümbüşü, nar çiçeğim, limon çiçeğim,

Sümbülüm, leylağım...

Baharda vadim yeşil, çiçekler gök kuşağım.

Çiçek çiçek tarlalar

Ağaçlar badem çiçeği, mercan salkım

Salkım saçak fındık gülüm, sarmaşığım

Çiçekler; doğanın sevinçleri,

Güzelliğin can bulmuş halleri.

Gonca Çiçeğim

Seni sevdim çiçek dünyasından,

Sen en güzel gonca,

İçimdeki eşsiz,

Bozkırımı cennete çeviren çiçek.

Seni özlüyorum yalnız gecelerde,

Kar yağıyor gecenin içinde sensizliğime,

Ayrılık acı,

Sensizliğin her anı hasret, zehir.

Sen bir ucundan ben bir ucundan,

Yürüdük geldik, yürüdük geldik şu küçük dünyanın,

Ve buluştuk sevginin odağında.

Sen aşkı bilmiyordun,

Ben sensizliği.

Yürüdük gittik, yürüdük gittik aşkın girdabına,

Orada sevgimiz sonsuz ve eşsiz.

Yalnızım

Yalnızım, yalnız.

Odamda tek başına.

Başucumda saat akar durur,

Tiktak, tiktak, tiktak…

Bir bağ kurarız birbirimizle,

Yalnızlığın dünyasında,

Saat ve ben tek başıma…

Sabır Taşı

Musluktan su damlaları düşüyor:

Ya sabır, ya sabır…

Bitsin artık bu hasret.

“Sabır taşına kurban olduğum” derler bizim oralarda.

Ya sabır, ya sabır…

Tren Sesi

Tren sesi, hasretlik, ayrılık, hüzün…

Yolum uzun uzun.

Tak beni peşine,

Götür beni buralardan

Yol al günlere, gecelere,

Varayım sevdiğime…

Sekizinci Gün

Sekizinci gün, ölüm gibi sessiz,

Senden ayrı sensiz.

Sen kar fırtınasına,

Ben tel çitlere hapis…

Ilgaz’a Çıkarken

Uykusuz bir gecenin ertesi

Pırıl pırıl güneşin altında yola çıktığım bir gündü

Yeşil tarlalarda vişneçürüğü meyve fidanları

Yağmurda ıslanan pembemsi yaprakların şırıldadığı bir gündü

Yollarda kiraz şarkısı ve kazların kanat sesleri

Çağlayanların coşup taştığı bir gündü

Ruhumun delicesine estiği bir gündü

Çamların altında altunî yaprakların savrulduğu bir gündü

Karlı Ilgaz’ın ışıl ışıl parıldadığı bir gündü

Yeşille pembenin seviştiği bir gündü

Bulutları avcuma aldığım bir gündü

Sevgilinin kendini doğaya bıraktığı bir gündü

Bakır cevherinin toprağı kızıla boyadığı bir gündü

Yamaçlardaki ahşap evlerin beni büyülediği bir gündü

Alabalık ziyafeti çektiğim bir gündü

Uzun yolculuğun sonunda akşam vakti

Ilgaz’ın alev alev tutuştuğu bir gündü

Güneşle hilalin göz kırpışıp cilveleştiği bir gündü

Ilgaz’a karşı tavşankanı çay demleyip içtiğimiz bir gündü

İçime sinen reçine, toprak kokusuyla,

Öyle güzel, öyle mutlu bir gündü…

Memleketim

Çamdüzü reçine kokar,

Taşucu yosun,

Evimin yolu ise yasemin, hanımeli, özlem…

Limon Çiçeği

Avucumda topladığım limon çiçeği

Bahar kokusu, rengi bir başka

Limonun yaprakları damar damar öylesine güzel

İstemsizce acı da olsa tadına bakıyorsun

Ekşi de olsa körpe meyvesini ısırıyorsun

Gölgesinde huzur bulup kestiriyorsun

Rengi, kokusuyla kendinden geçiyorsun

En Büyük Borcum

Saçımdaki bir beyaz tel;

Bir daha, bir daha…

Alnımdaki bir küçük çizgi;

Bir daha, bir daha…

Titreyen ellerim,

Siz bana ne çok şey öğrettiniz…

Gülmeyi, ağlamayı,

Ayrılığı, kavuşmayı,

Mutluluğu, mutsuzluğu,

Mücadeleyi, savaşmayı,

En önemlisi tecrübenin değerini…

EBEMKUŞAĞI SERİSİ

Alev

Parlak bir beyazla doğuyor,

Gecenin karanlığında yatan aydan daha parlak.

Kıvrım kıvrım süzülerek sarı başlıyor,

Anaforun döngüsünde sarının bütün tonları.

Kırmızı, alev alev tutuşmuş.

Yeşil tütüyor, mavi tütüyor.

Kendini rüzgâra bırakmış renkler birbirine dolanıyor.

Siyah yedi rengin tonlarını içine çekiyor,

Ejderha misali rüzgârda dans ederek yanıyor.

Kıvılcımlar o sele kapılıyor,

Siyah, sis olup göğe yükseliyor

Ve saydamlaşarak sonsuzluğun mavisinde kaybolup eriyor.

Sarı

Sarı içtim, sarı yedim,

Sarı yaşadım, sarı öleceğim,

Sarı ektim, sarı biçtim…

Ay sarı, güneş sarı

Yaprak sarı,

Hülyalar sarı

Gül sarısı: Ayrılık…

Umut, kanarya sarısı

Bereket, başak sarısı

Altın, sevincin sarısı

Sonsuzluk, bozkır sarısı

Sen yüzüne vurulduğum,

Sen canımın içi,

Sen sarı özlemimsin…

Sen sarı ışığımsın…

Kırmızı

Ölesiye öptüğüm

Dudakların kırmızı

Rüzgârda raks eden eteğin

Çingene kırmızısı

Şiir defterimin kabı kırmızı

Seni düşündüğüm, seni yazdığım

Uykusuz gecelerde

Kırmızı aşığım

Akşam vaktinde güneş göğü kandırmış

Gök kırmızı

Sana kaynayan kanım kırmızı

Allım kırmızı, canım kırmızı

Sana bir tek kırmızı gül

İlan-ı aşk…

Aşkım kıpkırmızı.

Yeşil

Dershanenin penceresinden bozkır ayazı

Ve kumruların sesleri

Doğanın ışığı yüzüme vuruyor

Işığın yansımasında yeşilin tonları

Sırtım yeşil

Dizelerim yeşilmişik

Yeşil umutlarla yeşil yeşil…

Ranzama uzanmışım, gözlerim tavanda

Rüzgârın her esintisinde tavanda yeşilin tonları oynaşıyor

Koğuşun camına çamların yeşili vuruyor.

Reçine kokuları içime siniyor

Ve çatıyı yuva yapmış güvercinlerin kanat sesleri

Yeşil yeşil uzanmışım

Yeşil çimenler ve çiçekler

Uzanıp gidiyor yeşil hayallere

Yeşil dünyalara…

Mavi

Gök mavi,

Umut gök mavi,

Sonsuzluğun ardındaki boşluk mavi…

Yüzüğümdeki taş mavi

Yosun kokar, deniz mavi

Rüzgârın sevgilisi gök mavi

Kıyıya vuran köpük köpük dalga mavi

Gece karanlık mavi

Yalnızlık koyu mavi

Mavi yola çıktım

Kadehimdeki içki mavi

Gözlüğümün ardı mavi

İçim mavi, dışım mavi

Nazar boncuğum mavi

Mavi dünyam

Morcivertten laciverte tonlar mavi

Maviyle yazılan dizelerde

Şiir mavi, ozan mavimsi

Mavi âlem

Ressamın fırçasında başka,

Doğanın elinde başka mavi

Kahve

Kahve çalımım,

Kahve çekerim, kahve kokarım.

Ayağımdaki çamur:

Toprak kahve

Seni nasıl kırsam

Kahve zincirim

Nasıl atıp kurtulsam

Kahve yüküm

Kahve kahve bakışlım

Kahve, isyan…

Kahve, yakarış…

Her şey sana mı?