Yıllar sonra Charles hayat arkadaşıyla huzurlu bir akşam yemeği yerken bir adam masalarına doğru yaklaştı:
- "Sen Yüzbaşı Plumb'sın! Vietnamda jet pilotuydun...Uçağın vurulmuştu değil mi?"
- Evet ama, sen nereden biliyorsun bunu?
- Biliyorum. Çünkü uçuş öncesi paraşütünü ben hazırlamıştım.
Charles hayretler içindeydi. Adam elini Charlesın omuzuna attı:
- Demek ki paraşüt işe yaramış!
Charles evet manasında kafasını salladı:
- İşe yaramasa şu anda burada olmazdım..
Charles gece boyu bunu düşündü.
Savaş sırasında hep karşılaştığı bu adamla bir kez olsun konuşmadığını hatırladı. Çünkü o eğitimli bir savaş pilotuydu. Paraşüt hazırlayansa sıradan bir çalışandı sonuçta.
O kişı uzun bir masada saatlerini harcayarak özenle katladığı paraşütlerle her seferinde hiç tanımadığı bir insanın hayatını ellerinde tutuyordu.
Bu hadiseden sonra Charles topluluklara verdiği eğitimlerde hep aynı soruyu sordu:
"Peki ya sizin paraşütünüzü kim ya da kimler hazırlıyor?"
Bir arada yaşadığımız bu coğrafyada hayatımız boyunca ihtiyaç duyduğumuz her şeyi bir başkasının hazırladığı modern dünya insanlarına sorulabilecek en mânâlı sorulardan biri bu belki de.
Sayısız paraşütler var müşterek hayatımızda, her defasında bir başkasının bizim için hazırladığı.
İşte onlar mevcut yaşantımızı her zaman farkında olmasak da borçlu olduklarımızdır. Bazen hiç görmediğimiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder